حاج شاهپور مقربي مردي از جنس پهلواني و عياري- بخش ۱

admin سپتامبر 3, 2010 سرداران بی مدال نظری بدهید 2,194 بازدید

بازدیدها: 925

حاج شاهپور مقربي مردي از جنس پهلواني و عياري- بخش ۱

مردی جهان دیده با غباری از برف روزگار بر سر و رویش تکیه کرده بر عصایی تنومند از افتخار،با لباسی از تجربه و کلاهی از احترام،آخرین پله های قلعه ای را بالا می رود،حالا او به بالاترین ایوان قلعه رسیده…

لحظه ای می ایستد و خوب به اطراف نگاه می کند،آیا این منظره ارزش این همه پله را داشت؟ این لحظه ای را که در آن هست ارزش گذشتن از این همه سختی را داشت؟؟ اکنون او بالای قلعه ای ایستاده که

در تمام سالهای زندگی اش کوشش کرده تا آنرا فتح کند…قلعه «بزرگ منشی و پهلوانی»
اما مرد مردد مانده به پشت سر نگاه کند یا نه ؟ خاطراتی سالخورده به او لبخند میزند . از پنجه در پنجه شدنهای کودکانه تا نان آور بودن در کودکی.
فقر ، سختی های کودکی ، عشق به کشتی – وقتی به یاد کشتی می افتد لبخندی گرم پهنای صورتش را در بر میگیرد ، با یاد آن روزها در خاطرش بچه میشود و با پاکتی در دست به سمت باشگاه داریوش جوادیه می دود و از لقبی که بچه ها به خاطر پاکتش به او می دهند (شاهپور پاکتی ) هراسی ندارد و لبخند رضایت مادرش را از بردهای کودکانه اش به خاطر می آورد.
…کمی جلوتر میرود جوانی اش را می بیند که به خاطر نداشتن پدر و راهنما با خامی و رفیق بازی همراه شده و استعداد و لیاقتش را به یغما برده و دست کم مدال برنز جهان را از او ربوده است .
مرد چینی بر پیشانی پر تجربه اش مي اندازد ، سرش را آرام برمی گرداند ،“حاج شاهپور مقربی “ با گذشته منحصر به فرد ، دارای احترامی ویژه از طرف تمامی بزرگان کشتی ، محترم در تمامی مجامع مردمی و هیات های مذهبی ، معتمد بزرگان ،یاور و دوستدار پهلوانان و یکی از عیاران و لوطی های حقیقی و به نام …
اکنون مرد لبخند رضایتی چهره اش را درخشان می کند و با عصای افتخار همچنان به پیش میرود و در این سن و سال مدال آور پیشکسوتان جهان میشود.
زیر لب زمزمه میکند که تمام این سختیها ارزش رسیدن به این افتخار و احترام را داشته و اگر صد بار متولد می شدم با فقر یا بدون آن ، باز هم کشتی میگرفتم ، اما تمام اشتباهاتم را جبران می کردم ، تا در این سن تمام مدالهایی که لیاقتش را دارم و جوانی از من ربود همه را بر سینه داشتم.
مسعود مقربی معروف به شاهپور در نهم مهرماه یکهزار و سیصد و سی و سه در محله جوادیه در خانواده ای هفت نفره دیده به جهان گشود.
کشتی را از کوچه پس کوچه های خاکی جوادیه با همسالانش آغاز کرد و در سن پانزده سالگی به نزد بزرگی چون استاد حسن سعدیان در باشگاه داریوش رفت .
چندی نگذشته بود که پدرش را از دست داد و مادر تنها مشوقش در کشتی شد.(حاج شاهپور وقتی پدر و مادرش را به یاد آورد با اشکی که چشمانش را تر کرد گفت : پدر و مادر برایم یک کوه بودند.)
مقربی برای اولین بار در نواحی تهران اول شد و پس از کسب مقام های دوم و سوم تهران در رده نوجوانان در سال های ۵۲-۵۳ قهرمان جوانان ایران شد.
سپس به باشگاه راه آهن نزد مرحوم محمد علی خجسته پور رفت و در لیگ دسته یک با تیم راه آهن به اسم و رسمی رسید. پنج سال در کاپ آریامهر شرکت کرد که صاحب دو مدال گشت وهمچنین در سال ۱۳۶۰ در وزن ۸۲کیلوگرم با غلبه بر نامدارانی چون اشجع ،توپچی ، گنجی و واگذاری، قهرمان کشور شد.
یک بار نیز برای کسب بازوبند پهلوانی پایتخت در مقابل دوست خوبش محمد رضا طالقانی حاضر نشد و نائب پهلوان شد.همچنین در مسابقات پنج وزن باستانی کشور پس از غلبه بر جعفری، درودیان،حبیبی و رضایی منش پهلوان ایران شد و در دوره ای دیگر با باخت به هیچی نائب پهلوان ایران شد.
در انتخابی جام علی اف پس از پیروزی بر کاظم غلامی عضو تیم منتخب ایران شد که آن تیم هیچ گاه عازم شوروی نشد و شاهپور مقربی در ۲۷سالگی به علت ضرب خوردگی و مشغله زندگی و معیشتی کشتی قهرمانی را کنار گذاشت.
ایشان در طول دوران قهرمانیش با تمامی مدعیان و نامداران کشتی نظیر (منصور برزگر ،محمدحسن محبی ،محمد حسین محبی ،عزیز واگذاری ،محمود گنجی ، اسدالله محمدی ، کاظم غلامی ، سید محمد طباطبایی ، علیرضا زیبا ،روح الله گودرزی ، سید جبار مهدیون ، ابوالقاسم اشجع ، علی جواهری ، کامل نیک نژاد ، محمد رضا توپچی ، حسین فولادی ، صحبت الله جعفری ، جمشید رضایی منش ، خدابخش عفت دار ، احمد حبیبی ، حسین درودیان ، محمود هیچی ، محمد رضا طالقانی و …) روبرو شده است.